Bu pencere, bu akşam
bütün duvarlardan daha ağır geliyor bana.
Sanki kendime bir yabancı gibi bakıyorum.
Duruşumda bile
bir hayal kırıklığı var.
Adımı unutmuş gibiyim.
İçimdeki her düşünceye
yabancı bir sesle sesleniyorlar.
Kim kalmış,
kim gitmiş,
ayırt edemiyorum artık.
Dışarıda her şey ıslak.
İçimde ise her şey kırılmış.
Yağmurun altında süzülen şey
su değil,
benim sustuğum kelimeler.
Ve ben,
camda kalan bir iz gibi
silinmeyi bekliyorum.
S..GÖL
Kayıt Tarihi : 5.8.2025 07:59:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!