Cambaz mısın Hokkabaz mı

Gecenin bir karanlığında
Gözlerini gerçeğe yumup
Gerilip fırlarken yataktan
Kara kedinin peşinden
Uykusuz,damda dolaşıp
Yürüdün ya düşmeden
İpin ucunda bir parça daha
Yaşlanırken her adımında
Düşünemediğin şeyler oldu
Sonuna kadar yaşayacağın
Hayat gibi…
Doğduğun “O” ilk kalamadı
İp sallandı, dalgalandı
Ortalıkta yok, kalamazdı…
“Bu son olduğun sen kalacak mı?
O zaman bir adım daha at
Gün ışıyıncaya kadar
İster sus ister anlat
Korkun faydasız
Nasıl olduysa oldu,
Nasılsa yine olacak…
Tek ayak çift ayak
Hele akıl karıştıran
Ayak oyunlarına bir bak
Ama ne cesaretse artık
İnsanı baştan çıkaran
Zeka; işte “o” herkeste var!
Sen zekayı unut, zokaya bak;
Unutulan ne de çok uyutulan;
Uyutulup da unutulandan
Daha da çoktur yutulan!
Herkes bir birine uyuyor…
Ama duyuyorlar
Anlasana ; Uyanıklar!
Sen uyandırabilir misin
Uyanıkları!
Uyuyabilir misin sonra
İpin üstünde
Mışıl mışıl…
En sevimsizi:
Artık herkes uyanık!
Aklınla oynanan “Oyun” da
Bak Hala ayaktasın!
Hokkabaz mısın sen
Yoksa cambaz mı?

Yılmaz BEKTAŞ