Cambaz Şiiri - İdris Karagöz

İşte şimdi bugün, binlerce hüzün
Ortada bir ip, ipte bir cambaz,koca bir çadır
Cambaza bak diyor biri;
Gözler tek noktada, zihinler odakta.
Ama diyecek oluyor biri
Geliyor arkadan hemen bir ses
Cambaza bak.
Ses mihrakta,petrol Irak’ta
Bu gidişle huzur bizden ırakta.
Güç misyonerde, para milyonerde
Yoksulluk,sefalet bizde
Zenginlik şöhret sizde
Diye düşünecek oluyor biri,
Geliyor hemen bir ses
Cambaza bak
Ekranda bir saray, sarayda bir cellat
Ortada bir ip, ipte bir diktatör
Tek suçlu bu adam diyorlar
Ortada bir ip, ipte bir boşluk
Bedene kelle arıyorlar
Burası bir bataklık
Kurtulmak gerek,
İnsan çok, sinek yok
Dengeleyelim, dengelediler
İnsanları birer birer değil
Topluca öldürdüler.
Adalet sağlandı şimdi.
Yargıç biz suçlu siz
Sizi bölmek gerek dediler
Ama dedi biri, kardeşlik
Sonunda bıraktı bakmayı cambaza
Hemen dediler, yapmayın kalleşlik
Sonra düşündü adam, ip tamam, bir çadır
Fakat cambaz sirkte yok.Sadece yıllardır baktılar bir ipe
Hiçbir şey yapmadan öylece beklediler
İşte şimdi sözün bittiği yerde
Kelimelerde bitti, lügatlar çaresiz
Sanki mahşer yeri, yatıyor binlerce ölü kefensiz
Akabinde kan,akabinde gözyaşı
Yerde bir kadın üstünde adamlar
Elleri göğsünde hayvanın insanlık çıplak
Hak yerini bulacak mutlak
Duracak elbet bir gün akan bu kan
Bak bunun için savaşıyor dev ruhlu çocuk asker
Başını, göğsünü etmiş annesine siper
Onlar öldürmeden biz öldüreceğiz birbirimizi
Yok mu bir çare bu kanı dindirmeye
Bir son verelim birbirimizi öldürmeye