Cam Yeşili Gözlerin... Şiiri - Sait Yalçın

Çaldığım tüm kapılar, yüzüme kapandılar,
Her kime güvendimse, hep sırtımdan vurdular,
Birşey olmamış gibi, kaçıp da sır oldular...

Karşılıksız sevmeler, beni mi buluyordu;
Cam yeşili gözlerin, karşımda duruyordu...

Uykusuz gecelerde, ufukta izlediğim,
Yağmurlardan sorduğum, rüzgardan gizlediğim,
Hayallerim yıkıldı, gelmeni gözlediğim...

Penceremin camına, yağmurlar vuruyordu;
Cam yeşili gözlerin, karşımda duruyordu...

Ölüm soğuk yüzüyle, artık beni çağrıyor,
Ettiğin tüm yeminler, kulağımda çınlıyor,
Sahildeki dalgalar, bu aşk için ağlıyor...

Denizin hırçınlığı şahidim oluyordu;
Cam yeşili gözlerin, karşımda duruyordu...

Yalnızlıklar üstüne, kurulu bir dünyam var,
Yolun sonu yaklaştı, artık tüm zamanlar dar,
Gözümde mor halkalar, saçlarıma yağdı kar...

Odamda taş duvarlar, üstüme yürüyordu;
Cam yeşili gözlerin, karşımda duruyordu...

Sanki fırtına kopmuş, evim - ocağım harap,
Çöllere düşmüşüm de, dört yanım olmuş serap,
Hayallerle yaşamak, böyle zorm'olur Yarab? ...

Ne yana dönsem orda, gözlerin oluyordu;
Cam yeşili gözlerin, karşımda duruyordu...

Sendin gönül hırsızı, sendin kalbimi çalan,
Garip - mutsuz bir hayat, bak işte senden kalan,
"Mazlumun ahı tutar"; derler ya, o da yalan! ...

Ettiğim beddualar, geri mi dönüyordu;
Cam yeşili gözlerin, karşımda duruyordu...

Aşık Oğuzhan der ki, aşk gülüm kuruyor, gel,
Kabuslar hep bir olup, geceme doluyor, gel,
Alacakaranlıklar, hep seni soluyor, gel...

Karşıki tepelerde, çakallar uluyordu;
Cam yeşili gözlerin, karşımda duruyordu...