Cam Tedirginliği Şiiri - İbrahim Gökburun

Ödünç alınmış bir mutluluktu yüzümdeki
Biçimsiz duran akşam aydınlığı
Üzerime giydirilmiş kahverengi bir yalnızlık

Sahibini bulamamış bir aldanıştı bu
Yankısı saçlarıma dağılmış susmaktı belki
Kaburgalarımda kırılan can tedirginliği

Evlerinde yalnız ölen ihtiyarları hatırlatıp
Parklara kaçan çocuk ben değildim
Ben değilim çevirdiğim çemberin ardında koşan

Kalbimi künye diye boynuma takabilsem
Dağılırdı ağrısız çorak korkular
Bilmeliydim herkesin bu üniteyi bilmediğini