Cam Merdivenler Şiiri - Seyrani Göl

Her düşüşümden sonra çimde bir merdiven açılıyor,
camdan dökülmüş bir sabrın ince çizgileriyle,
her basamakta yüreğimin titrek yankısı duyuluyor.

Adımlarım hafif,
sanki kırılacak en ufak nefeste,
ama yine de yukarı çağırıyor beni merdivenin soluk ışığı.

Dizlerimdeki sızı,
uçurumun kenarında bekleyen bir çocuk gibi,
bir adım daha atmam için sessizce tutuyor beni.

Yukarı çıktıkça
gecenin içimde bıraktığı gölgeler azalıyor,
her basamak biraz daha unutturuyor eski karanlığı.

Bazen duruyorum,
bazen elimle yokluyorum yüzeyin keskin hatlarını,
kendi içimde kanayan yerleri sakince okşar gibi.

Camda bir çatlak var,
belki benden önce gelenlerin adımı,
belki de benden sonra geçecek olanların silueti.

Ama her ne olursa olsun,
bu merdiven beni aynı yere götürüyor,
içimde unuttuğum bir yüksekliğe bırakıyor.

Ve bir an geliyor,
yukarıdan aşağıya bakıyorum usulca;
düştüğüm yer bile artık daha anlamlı görünüyor gözüme.

Son basamakta durup nefesimi dinliyorum,
camın içinden süzülen ışık yüzüme dokunuyor,
sanki kendime yeniden kavuşuyorum.
S.GÖL