Cam Kırıkları Şiiri - Seyrani Göl

Hatıralar, ellerimde
keskin kenarlarıyla çoğalıyor.
Bir bakışın,
kırılmış bir aynanın parçası gibi
bir yanımı kesiyor.

Sessizlik kanıyor dudaklarımdan,
bir söz söylesem
cam kırıkları dökülecek yere.
Sustuğum için
daha çok parçalanıyor içimdeki gece.

Zamanın paslı yüzünde
senin hayalin asılı kaldı.
Ne silebiliyorum,
ne de yeniden çizebiliyorum.
Eski bir hatıranın içinden
bana bakıyor gözlerin.

Her aklıma geldiğinde
biraz daha eksiliyorum.
Ellerim boş,
kanıyor hâlâ
içimde bıraktığın yara.

Gölgelerin içinde saklı
adının yankısı,
unutulmuş bir şarkının
kırık notasına dönüyor.
Dinledikçe içimden
kan sızıyor zamana.

Geceyle birlikte büyüyor yalnızlık,
cam parçaları gibi soğuk yıldızlar
düşüyor üstüme bilinmedik acılar.
Her biri senin suskunluğuna benzer,
her biri kalbime saplanır.

Hatıralar yalnızca yaşatmaz,
öldürür de.
Bir aynaya ne kadar bakarsan bak,
gözlerinde kaybolan yüzüm
asla geri dönmeyecek.

Ve ben,
cam kırıklarının ortasında
sessizce kanayan bir hayal gibi
sessizce siliniyorum.
S.GÖL