Cam Kırıkları Şiiri - Nimet Öner

Cam Kırıkları

Bazı susmalar vardır
bir dudağın ucunda başlar
ve gözbebeklerinde biter
Sen sustuğunda
zaman bir nar gibi çatladı içimde
ve ben
kırmızıya çalan bir sessizlikle
çoğaldım

Ne çok şey söyledin gözlerinle
ne çok sustum kalbinin eşiğinde
Öyle bir sustuk ki seninle
şehirden bile eksildi gülüşlerin
Bir çocuk ağladı içimde
bir kadın susmayı öğrendi

Kırmızıya çalan bu sessizlik
bir aşkın nabzıydı belki
ya da vedaya meyilli bir bakışın
en son yankısı

Ben seni sustuğun yerden tanıdım
Sesin değil
yokluğunu ezberledim

Bir cam kırığı gibi içime battın
ve her kanayışta
adını sevdim yeniden

Azra Nimet Öner