Son bir dokunuşla,
Kaldırdın rafına,
Cam gözlü bebeğini.
Sevdan emanet,
Çocukluğun baki,
Çekip kapıyı usulca çıktın.
Havada asıldı
Eğrilen ipeksi saçları.
Saniyeleri bükerek
Eteğini toparladı.
Biliyordu;
Yalnız bekleyecekti
Nefesini örtecek tozları..
Kayıt Tarihi : 7.3.2014 14:10:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!