Çam Ağacı Şiiri - Ahmet Keleş

Ah çam ağacı ah!
Az dertleşmedik seninle,
Az oturmadım gölgende.
Bir çam ağacım vardı,
Yolun kenarında boynu bükük.
Her Pazar beni beklerdi, belki dertleşecek.
Dallarını yola eğmiş,
Belki bana kollarına alacak.
Yalnızlığını paylaşacak.
Etrafında birçok çam vardı,
O sırtını onlara dönmüş,
Kalabalıkta yalnız
Etrafında mor dikenli çiçekler açmış.
Dallarında küçük orman kuşları oynaşıyor.
Şarkılar söyleyip, belki aşklarını anlatıyor.
O onlara imrenerek bakıyor.

O bana ne derdi bilmiyorum,
Ben ona isim takmıştım.
Ama ismi bende saklı kalacak.
İsmini sadece onun kulağını söyledim.
Çamların içinde ismi tek olacak.

Hayata tutunmak için kök salmak lazım.
O tutunmuş toprağa, dalları boş kalmış.
Yoktu etrafında sarılıp sarmaşacak.
Babalar günüydü bu gün.
Belki kızım arayacak.
Söyle, söyle çam ağacı seni kim arayacak.
Dalların düşmüş yere,
Yoldan birini mi bekliyorsun gelecek diye.

Dalların pek yakın yere
Belki bana kıyamam diye.
İki çatal olmuş bir gövde,
Benim derdimi sen çare olamazsın,
Bari sen derdini söyle.

Çam ağacı dertlerimiz ortak,
Kaderimiz aynı.
Senin gövdenin yarısı toprakta
Benim o da olmayacak.
Kaldır kollarını havaya,
Allaha dua et.
Ben çok dua ettim çam ağacı,
Benimki kabul olmadı, belki senin ki olacak.
Kimler geldi geçti bu yoldan?
Değil mi çam ağacı?
Kimisi öğlesine, kimisi dertli.
Sen mahşerde şahit olursun değil mi?
Gönül sesimin böylesine.

Hani bazen ağlamak istersin gözünden yaş gelmez,
Hani haykırmak istersin sesin çıkmaz,
Hani gülüp oynamak istersin içinden gelmez.
Hani bir de ölmek istersin, Azrail gelmez ya.
Sonra canın sıkılır, canın.
Günlük aşklara sevda derler ya,
Para için tenlerini satarlar ya,
Büyük sevdalara, büyük yürekler taşır.
Canım sıkılıyor çam ağacı canım.
Gör ki nasıl sevmişim sana çam ağacı ah ah…
Gir kalbimi gör çam ağacı,
İki vücutta bir beden gibi.
Yunus gibi, Ferhat gibi.

Senide dertlendirdim değil mi çam ağacı?
Belki tekrar gelirim, beklide gelmem geriye.
Gelmezsem bekleme, buluşuruz günün birinde.
Herhalde sen beni öldüreceksin çam ağacı.
Gölgeni gelip oturan olursa,
Anlatırsın benim duygularımı değil mi?
Kimse sormazsa, mahşerde sana şahit göstereceğim.
Benim şahidim yalnız sen, yalnız sen ol çam ağacı.
Ben gidiyorum, bari sen kal ÇAM AĞACI.