Kasım 1992
Günlerden Cuma…
Gözlerimde yaş, havada gri bir sis.
Ankara, yine üşütür içimi.
Garda bir tren, vagonlarda bekleyiş.
Peronda bir gölge.
Elleri dua, dudakları suskun…
Gelmeyen, hep özlenen, adına şiirler yazılan...
Bir türlü kapıyı çalmayan o umut.
Ağlama küçük kız, ben taşırım bu yükü seninle.
Karşıyaka mezarlığı…
Toprak kokusu, ezan sesi…
Birde rüzgârın uğultusu…
Ellerimle diktim.
Kökleri zayıf, dalları kederli, cılız bir cam ağacı.
Adını fısıldadığım, sana nöbet tuttuğum.
Ağlama, ben ağlarım bu şehirde…
Hoparlörlerde yankılanır dualar.
Uzakta bir sarhoşun sesi.
Mezar taşına anlattım yine seni.
Cevap yok, sadece sessiz bir tanıklık.
Derin bir nefes, geçmişten bir parça.
Günahla, aşkla…
Hayat; İnkılap Sokak, Meşeli meyhanede bir kadeh bu akşam…
Kayıt Tarihi : 14.7.2025 21:05:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!