Çocukken
Bahçeli bir ev,
Bahçe dediysem
Bir çam ağacı,
Bir de akasya.
Ne zaman bahar gelse
Kurumuş rolünden çıkan akasya yeniden açardı.
Herkes hayranlıkla bakardı,
Oysa çam ağacı hep yeşildi,
Hiç rol yapmazdı.
Hiçbir mevsimde
Kimsenin umurunda olmazdı.
Dönüp kimse bakmazdı
Herkesin hayranlığında akasya ağacıydı
Çam ağacı gözlerin hayranlığından uzaktı.
Kayıt Tarihi : 15.9.2020 16:21:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!