Çam Ağacı Şiiri - Enis Özel

Bir çam ağacı,
Dört mevsim
Yarı tutsak yarı hür
Yaşayıp durur

Toprak ana basmışken bağrına köklerini
Dalları...
Güneşe gülümsemenin mutluluğundadır.

Yarı aç, yarı tok,
Yarı tutsak, yarı hür
Bilir gidemeyeceğini bir yerlere
Oysa ki yine de mutludur çünkü
Göklerde değilmiydi saklı olan
Özgürlüğün, özgür olmanın simgesi
Düşünce değilmiydi hür olan

Gecenin sonsuz karanlığı
Deli deli, dolu dolu
Yırtarken sessizliğini
Tek başına kalmanın hasretiyle
Düşüvermişse, çaresiz sessiz
Ne bir dosttan ne de yıldızlardan
Bir umut kalmamışsa
Heyhat be...! İşte O anki
Yaprakları arasından gelen
Yağmur taneleri
Gözyaşlarıdır.

Oysaki;
Yüzyıllardır kanat kol gerdiği rüzgara
Hala meydan okuyacaktır
Köklerden var olduğu gibi
Biliyor ki
Kökleriyle
Asla yok olmayacaktır.