Çalmayın O Yalnızlığı Benden

Çalmayın o yalnızlığı benden
Benden o şiiri,
Yalan da olsa bölmeyin
Gecenin o en güzel anını.

En güzel hayali düşler ülkesinin
İçinde en güzel sevgileri saklayan
Ve seni seviyorum diye haykırabilmek
Yırtarcasına sessizlikleri

Seni seviyorum diyebilmek
Bir manifestoyu
Şehrin en kalabalık meydanlarında
Yüreğinin olanca sesiyle okumak gibi

Belki duymadınız hiçbir zaman ayak seslerimi
Hiçbir zaman önemsemediniz
Çocuk yüzümü
Şiirim kadar çok severken hepinizi...

En umutsuz zamanlarda
Uzak dağlarda yanan ışıklar
Kamaştırırken karanlığa alışan gözlerimi
Yeni doğan bebeğin ilk çığlığının
Eli kulağında bir şafağı uyandırması gibi,
Ölüme ve sevdaya dökülen ilk ve son gözyaşında
Yalnızlığın kulağını çınlatan her fısıltıda
Ve bir kitabın
Bütün hücrelerimi yakan yangınında
Sevmekti elimizden gelen
Sevmekti sadece
Hiçbir şey beklemeden karşılığında.

Yani dost, yorulmaya değecek bir şeyler var hala...
Mutlu olunacak bir şeyler var ki hayatta
Onun için çekilen bunca acılar.
Uğruna ölünecek sevda bitmedi daha,
Ateş sönmedi
Umut mu?
O zaten beni hiç terk etmedi...