Çaldın Gözyaşlarımı Şiiri - Kağan İşçen

çaldın gözyaşlarımı
aktım su gibi sevda çölüne
fır dönerdi içimi sana dökmemde acılar
sokak sokak ıslanırdı saçlarımız çocukça ağlamaksılı
aksak fırsatçılığında
aşkımızın yanında sığ kalan ölümün
ayrılık bulutları kapladı sevdamızın göğünü
annemin yaptığı kurabiyeler gibi sanmıştım oysa aşkı
tüm acısı olsa olsa dizimi top oynarken yaralamam kadar dı işte
ben miyim bulutun hala
yoksa gözlerimde bu yağmur sen misin sık sık

erik ağacından içtiğim yağmur suyu sen değil miydin ki
önümüzde bizi yutan pembe ufuk çizgisi aldı gözlerimi
neye baksam nereye yönelsem beklenen yağmurumdun
senin gelişini beklerdik çiviyle çamuru çizme oyununu oynamak için
ellerimizde soğuk çatlağı
yara bere içinde özlerdim okul yoluna çıkışını serçelerle
tüm evren sadece 'sen' karın yağışından dolayı
sen de böyle ak pak kar gibi kar yangınım benim
tatile girişi gibi okulun
çorabımda eldivenlerimde buz zerrecikleri
pencereler çiçeklenmiş
kırt kırt karı eziyorum ayaklarımla bir yandan ağlayarak
seni düşünmek tek derdim istemem başka şey
kol saatimi de çaldırdım üstelik anneme ne derim şimdi
saçlarımda babamın sert parfümü kıvıl kıvıl
eğilip eğilip okul kapısından gözlerim yolunu
musluğa koşarım dikkatini çekmek için
hokkabazlıkta üstüme yoktu bilirsin
harita odasında öptüğüm burnunu saymazsam
çok da kibar sayılmazdım
sadece kış yağmurlarında sarardım her yanını
bol kirpikli bakışlarımla
ben hep yıllar öncesinde kaldım hep sen sen sen
kestane saçlarında kaldım
sevemedim başka hiçbir kadını
yıllarım yıldızlarındır baktığın her an
yumuşacık sesine sarınır dalarım uykuya tam 20 yıldır
tam 20 yıl sadece seni aradım aşık olduğum her kuşun su içişinde
tam 20 yıl ellerimde hala yırtık pırtık kitaplarım
yaramazlık yapmayı beklerim karşında seni güldürmek için
oysa günbatımı her an ne kadar kendine başka
her an ben ne kadar başka biriyim
ama sen hep aynısın hayallerimde
tıpatıp aynı aşkım bu nasılsa
durdu kalbim tam 15 yaşında