Çal Düşlerimin Kapısını

Ben sevdiklerimden sorumluyum, siz sevilmediklerinizden...

Ruhsal gıda boyasıyla boyuyorum hayatı,
Bundandır,
Kıyasıya yağsa da hüzün yağmurları,
Hiç akmıyor tebessümlerimin makyajı…

Aşk;
Kopuk bir filmin arasında kaldı
Eskimiş gün ışığının sensizliğinde
Orta yerinde terk ettim gülümsemeni
Ve
Sesinle gittim, sessizliğinde…

Yüzyıl akşamlarının binde birinde
Tükettim bereketli kıtlığını
Tutkuyla çöktüğünde şehvet yeryüzüne
Sen zannettim
Kaçamak yapmaya yeltenen hırsız rüzgârı
Edepsizliğinde
Kıyasıya harcayan;
Müşkülpesent kifayetsizliğini
Varlığının sebepsizliğini
Vermedim izin çapkın busesine
Kaçtım, kayboldum
Suskun nedensizliğinin en ırak köşesinde…
Olsun!
Uzanamazken fersiz kanatların sözlerine
Aklına her estiğinde,
Sen yine de çal düşlerimin kapısını
Beni, bensiz sevdiğinde…

"Vicdanınız yıktığınız köprüleri yeniden inşa edecek kadar maharetli değilse,
insanlık ile olan bağınızı asla kesmeyin…"