Çal Dertli Sazım Çal

Zaman akıp giderken soylu bir su gibi
Aklım durağan bir nehir oluyor içimde
Sarsılıyorum, irkiliyorum sorular ininde
Bir şeyler kopuyor özümden, tükeniyorum

Okşadıkça hırçın dalgalar kıyılarımı
Kırılgan yapılarım öfkeyle çatırdıyor
Başıboş bir kasırga belki beni döven
Açıp kanadımı uzaklara gitmek istiyorum

Bu sütümüzü kirleten yobaz düzende
İçimdeki telaşlı serçeler çığlık atıyor
Hüznümün çatılarında üşüyor güneş
Ben yine umudun yüzünü sıvazlıyorum

Çal dertli sazım çal, bitecek bu düzen
Layık olduğu yere gidecek bizleri üzen
Maviler yine yeşile sevdasını haykıracak
İnanıyorum, ıhlamurlar yine çiçeğe duracak