Kan içinde her yanım
dudaklarımda beyaz gülüşler
kelebek tozları yağıyor üzerime
dere oluyor şebnemler
çöl kuraklığında köklerim
eller uzanıyor koparmak için
kapkara hoyrat eller
ışığın koynunda büyüyor direncim
cam kaplardan dökülüyor güneş
tonlarca gözlerime
gökkuşağına bürünüyor dilim
yıldızlarca uzak yalnız türkülerim
bir kaç arı konuyor göğsüme
öpüp kucaklıyorum coşkuyla
emziriyorum sevgimle
beni büyütüyorlar maviliklerde
Kayıt Tarihi : 13.2.2006 15:34:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Şimdi bakalım neler olduya.......
birinci bölümde 'ışığın koynunda büyüyor direncim' le biten şiirr ikinci bölümde 'beni büyütüyorlar maviliklerde' diyerek bitiyor...
Hayattan iki enstantane mi...? evet....
her şiirde var mı.?..yok tabii..burada var ve canlı...
'Kapkara horat eller....' direnci oluşturan amil... sebep yani...ve çok kuvvetli... okadar ki 'çöl kuraklığında' bir arzu ile yanarken bir direnç...harika bir betimleme....
Yerli yerinde bir imgeleme ustalığı... 'kan içinde her yanımla dirence müthiç bir gönderme bütünlük içinde...
ve 'bir kaç arı' yine can yakan ama bir başka boyutu ...hoyratlık yok ...Öpüp kucaklanıyor çünkü...
çok sevdim bu şiiri...sevgilerimle...
emziriyorum sevgimle ...
TÜM YORUMLAR (3)