Çakıltaşı Çobanımsı Yalnızlıklar 14

Aklımda kalmış işte..

Gittiğinde
Kırmızı gül zamanıydı.

Kaç bahar soldu
Utangaç
Çağla yeşili gözlerinde
Sayamadım.

Daha dün
Karı-koca olduğumuz
Evcilik oyunlarında
Bir kez olsun
Seni seviyorum diyemeden
Deli saçması takıntılarla yaratılan
Kendi halinde bir yaşama sevinci
Ve ak saçlarımdan
Bir serin anı olup esen
Aşk rüzgarları
Birlikte koşuşturduğumuz
Çocuk fırıldaklarında kaldı.

Şimdilerde
Senin olmadığın yerlerde
Yığınla insan içinde yalnız
Yitip giden ömrümün
Son cemresiyle
Hasretime zemzem olmayacak
Kar sularında üşüyen yüreğim
Kuru derelerin
Işıksız bir köşesinde unutulmuş
Heyecanları ihtiyar
Yuvarlandıkça küçülen
Yorgun bir çakıltaşıydı