Çakıl Taşları Şiiri - Veli Meriç

Çakıl Taşları

Dün yananlar yarına bırakır küllerini
Bugünü alır gider sonra çeker ellerini
Masum , sahte bir duman kokusu kalır havada
Yanar ve yakar ve karartır ciğerlerimi

Ruh masivadan bıkmış, gönül de virane
Göz gördüğüne aşık akılsa divane
Mevte, firaka , yokluğa gelemem ben
Ömrüm bekaya talip , ayrılıklar bahane

Efkar var yine başımda , içimde bir yangın
Şiirler kağıda küsmüş , kağıt kaleme dargın
Satırlar seni bekliyor , dizilmiş peşin sıra
Kitaplar sana aşık , şairler sana vurgun

Birer birer dizdim elime soğuk çakıl taşlarını
Tek tek kovuyorum sivastan veda kuşlarını
Adım adım yaklaşıyorum doğduğun topraklara
Seni arıyorum her karış ta , kokluyorum avuçlarımı

Bilirim kalbin boş değil , yer yok ikinci bir şaire
Taşınıp gitmek gerek uzaklarda bir şehre
Dost olup hatırlanmakta güzel şey aslında
Ama izzetle noktalayıp son vermek lazım bu şiire

Sen mi nazlısın bilemedim , yoksa sevmek mi neşeli
Bakışların mi ürkütücü ben miyim endişeli
Ben mi pes etmeliyim , ümitlerim mi tükenmeli
Boş ver diyor sol yanım ,yol yakınken dönmeli