Çakalların Dünyası Şiiri - Veysel Sari

Çakallar meydanı boş buldu, kendilerini bir şey sandı,
Kurtlar sahaya inene dek, bu kibir ne zamana kadar sürdü?
Havlayan itler, uluyan kurtlar, hepsi birer gölgeydi,
Asıl güç, asıl kudret, asıl ihtişam, şimdi ortaya çıktı.

Çakallar, kurnazlıklarıyla, sinsilikleriyle dolaştılar,
Sanıyorlardı ki, bu meydan onların, bu dünya onların.
Ama bilmediler ki, kurtlar sessizce bekler, sabırla izler,
Zamanı gelince, sahaya inerler, gerçek gücü gösterirler.

Kurtlar, asil ve gururlu, sessiz ve vakur,
Çakalların aksine, boş laflarla vakit kaybetmezler.
Onlar avcıdır, onlar liderdir, onlar hükmederler,
Sahaya indiklerinde, çakallar kaçacak delik ararlar.

Çakallar, kalleşlikleriyle, tuzaklarıyla avlanırlar,
Sanıyorlardı ki, kurtları alt edecekler, onları yenecekler.
Ama bilmediler ki, kurtlar zekidir, kurtlar güçlüdür,
Onların tuzakları, onların kalleşlikleri, kendi sonları olur.

Kurtlar sahaya indiğinde, meydan titrer, yer sarsılır,
Çakallar kuyruklarını kıstırır, kaçacak delik ararlar.
Kurtlar hükmeder, kurtlar yönetir, kurtlar karar verir,
Çakalların saltanatı sona erer, gerçek güç ortaya çıkar.

Kurtlar, sürülerine sahip çıkar, onları korur,
Çakalların aksine, kendi çıkarları için savaşmazlar.
Onlar adaletlidir, onlar merhametlidir, onlar liderdir,
Çakallar, kurtların adaletinden korkar, onların merhametine sığınırlar.

Kurtlar, ormanın kralıdır, onlar liderdir, onlar hükmeder,
Çakallar, onların gölgesinde bile yaşayamazlar.
Kurtlar sahaya indiğinde, çakallar yok olur, kaybolur,
Ruhun ihtişamı, kurtların gücü, sonsuza dek sürer.