Gizlenir korkunun karanlığında çakallar,
Tecavüze uğramış ruhları,
Teğet bile geçmez güzelliklerden.
İstila altındaki bedenleri,
Edepsizce seyredilir vitrinlerden.
Esir oldukları öfkeleri,
Okunur hayasızca göz bebeklerinden…
Gizlenir korkunun karanlığında çakallar,
Gülemezler, ağlayamazlar,
Yüreklice hiç yazamazlar.
Can hıraş feryatları duyulur,
Ruhlarına geçtiğinde idam ilmeği…
Ve biz;
Zincir şakırtılarına aldırmadan,
Utanç duymadan, kesik kesik ağlamalarımızdan,
En derin hücrelerimize kadar susmadan,
Yazalım,direnelim, savaşalım.
Çünkü onlar son kurbandır,
Kendi korkularının karanlığında…
Kayıt Tarihi : 15.10.2005 10:25:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
teşekkürler
fidan
TÜM YORUMLAR (2)