Çakallar Şiiri - Adem İmdat Kesici

Güneşli havada yağmur yağarken
Coşkuyla bir horon kırar çakallar...
Namahreme bakmaz tavuklar varken
Hep dişine göre arar çakallar...

Sinsice kolaçan eder mekânı
Ondan kurtulmanın yoktur imkanı
İstediği yerde açar dükkânı
Rızkını koşturup yorar çakallar...

Leş kokularına yol bulup gider
Kurulu düzene ihanet eder
Sadece kendine menfaat güder
Bunun için tuzak kurar çakallar...

Kümes etrafında dolaşıp durur
Gizlice başını taşlara vurur
Bulduğu her yerde sessiz oturur
Yalandan saygılar sunar çakallar...

Kendine düzenli yuva kuramaz
İhanet etmeden asla duramaz
Yumruk sallayamaz, tekme vuramaz
Hazır sofralara uğrar çakallar...

Çakal sadakatle vefa göstermez
Gözleri tavuktan başka şey görmez
Bulunduğu yere hiç huzur vermez
Sadece şenliğe yarar çakallar...

Kendi emeğiyle rızkını bulmaz
Çakaldan sadık bir arkadaş olmaz
Çakallıktan asla geriye kalmaz
İşi makaraya sarar çakallar...