Cam Fanus Şiiri - Nurcan Ziyaretli

O üzgün yüzünü kaldır ve bak bana hayatım,
Görebilecek misin bakalım içimdekileri?
Sakın gülme ama sanki balıklar yüzüyor yüreğimde...
İçim öyle kıpır kıpır oluyor ki anlatamıyorum...
Bir kız çocuğunun elindeyim sanki
Düşüp kırılmak istesem de kırılamıyorum.
Neden biliyor musun?
O küçük kız üzülür ve balıklar ölür diye...
O balıkları yavrularım ve yuvam gibi görüyorum.
İşte sana her öfkelendiğimde
ve seni her terk etmeye niyetlendiğimde
bir cam fanus olduğumu düşünüyorum.
Yüreğim hasta ve küçük bir kızın elinde
üstelik kirli suların içinde...
Oğlumuzun en sevdiği balıkların yüzdüğü
cam fanus olduğum için
sırf bu yüzden işte seni terk edemiyorum.
İçime gömüyorum tüm hüzünlerimi...
Yine de o cam fanusu kıramıyorum...
Çünkü seninle yaşlanmaktır doğru olan biliyorum.
Sevmek için çok neden bulabiliyorum sende.
Bir şair için zor değil aşka neden bulmak.
Asıl zor olan, sana kendimi sevdirebilmem...
İşte bunu nasıl başaracağımı bilemiyorum
ama bir kem sözünle nasıl yıkılacağımı biliyorum...
Ne olur kırılmama izin verme,
Ben, avuçlarında öylece durmak istiyorum...