Cahit Yolla Abbas'ı Şiiri - Yasemin Evren

CAHİT YOLLA ABBAS'I

Yarım yüzyılı aşkın,
Şu divane ömrümde,
Çeyrek yüzyıla yakın
Yalnız batırdım güneşi,
Gün batımlarını gölgemle izledim,
Kimi zaman kavga dövüş,
Kimi zaman rica minnet
Çok âsiydi, başına buyruk,
Hiç söz dinlemezdi ki meret...
Kalakalırdım ortalık yerde hep yek
Gün ışığı düşünce denize
Anlamsızlaşır zaman, mekân
Yakamozlar oynak birer dansöz
Çıkıp da sahneye kırıtırlarken
Kalbim acıkır midemden önce
Abbas da yok ki sesleniversem şuradan
Kursun bana da çilingir sofrasını
Bırakıp gelmez koca şairi
Hep Cahit'e iltifat, hep Cahit'e,
İnsaf Abbas, biraz insaf
Biz Allah kulu değil miyiz be kardeş?
Ne var görsen ara sıra yalnızlığımı
Duysan şu kalp sızımı,
Desen ki: "Onun da vardır elbet
Maziden bir beklediği
Şu garibin duasını alayım,
Sevdiceği neredeyse arayıp bulayım,
Şen olsun onun da gönlü âhir vaktinde"
Ama nerde?
Varsa Cahit, yoksa Cahit,
Hemen ona kur sen o meşhur
Çilingir sofralarını,
Hasetinden çatlasın bu garip.

Ah Cahit'ciğim ah!
Tam da şu anda yani,
Bana da bir Abbas gerek şimdi,
Maziden getirecek ilk sevgilimi,
Ama heyhat,
Ne o sevgili bekledi dönecek gemiyi,
Ne ben söyleyebildim,
Hâlâ onu beklediğimi...
(Cahit Sıtkı Tarancı'nın anısına saygıyla)