Gel kendine gel sen kendini yorma,
Bir sözün üstünde bin defa durma,
Anlamaz hal hatırdan soruda sorma,
Cahile nasihat versende boşa.
Cahildir kabadır hemde çok bilmiş,
Malla mülkle oldum delisi olmuş,
Çalmış çarpmış belli bir yere gelmiş,
Böyle insana selam versende boşa.
Kendini beğenmiş burnu havada,
Fırsat bulsa boğar bir damla suda,
Selam versen almaz çıkmaz ses seda,
Nafile kendini yorsanda boşa.
Cahil olan ta doğuştan cahildir,
Sade okul okumayan değildir,
Benim sözlerime herkes dahildir,
Cahile okumuş dersende boşa.
Gerçek ehli insan özde pişermiş,
Akıl mantık ile engeli aşarmış,
Okusada cahil kof kof yaşarmış,
Cahile nasihat versende boşa.
Akıllı insan herşeye boynunu eğer,
İnsana insanlığa verirmiş değer,
Bizim cahillerse kendini över,
Cahile nasihat versende boşa.
Veysel derki insan gibi yaşamak hoştur,
Bizim cahillerse boş oğlu boştur,
İstersen yıllarca peşinden koştur
Cahile nasihat versende boşa.
Kayıt Tarihi : 15.4.2012 09:29:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!