Cahil İnsan Şiiri - Abbas Paksoy

Cahil İnsan
Gözünü açıp da, kurama bakma.
Sakın, hile ile kul canı yakma.
Elin rızkına, varıp kazık çakma.
Allah yedirmez, bil bunu böyle.

Sanma kine, kimse görmeden tuttum.
Bak işte, onu ayakta uyuttum.
Boğazımdan aştı, nasıl da yuttum.
Allah yedirmez, bil bunu böyle.

Bir lokmayla, nefsin murada erdi.
Tertemiz kanına, bin mikrop girdi.
Sen, elinle aldın, marazı, derdi.
Allah yedirmez, bil bunu böyle.

Eğer düşersen, çaresiz bir derde.
Bir solukluk dermanın, kalmaz serde.
Vallahi rastlamazsın, gerçekten merde.
Allah yedirmez, bil bunu böyle.

İnsan, kendi bedeninden kaçamaz.
Haram candayken, Allah’a uçamaz.
Cennet kapısını, varıp açamaz.
Allah yedirmez, bil bunu böyle.

Her fırsatında, eyledinse zina,
Kendine, haramdan yaptınsa bina,
Paksoy’um, gerçeği, söylüyor sana.
Allah yedirmez, bil bunu böyle.