Cahil İnkarcı Şiiri - Veysel Şimşek

Üstüne titrerim buzlarım erir,
Hokkabaz hokkalı söz ile yürür,
Güler yüz gösterirsen ters cevab verir,
Ne desen anlamaz cahil inkarcı.

Sen beni kendine kölemi tuttun,
Yapılan iyiliği çabuk unuttun,
Sonunda nankörce başından attın,
Gönlümü şenlemez cahil inkarcı.

Ah ile vah ile geçer günlerim,
İnkarcıya karşı içten inlerim,
Yapar dediğini sanmam önlerim,
Şerrini sonlamaz cahil inkarcı.

İyilği inkar edene nalet,
Zafiyet sebebi cahil cehalet,
Kendini bilmezde küfürse alet,
Ne desen dinlemez cahil inkarcı.

Hain hesat insan kendini şerler,
Hak edenin hakkı kötekdir derler,
Varsa elinde sana sormadan yerler,
Ne desen dinlemez cahil inkarcı.

Veysel derki; her yerde çoktur böyleler,
Kini saklı düşman yüzüne güler,
Çıkarına ters düşersen dostluktan siler,
Kimseyi tınlamaz cahil inkarcı.