Cahil İlmin Düşmanı

Âlim dirilerdendir, ölülerin içinde,
Resulü hatırlatır, Rab’biyle samimidir,
Cahil emin değildir, şeytan onu sürükler,
Faydası alınamaz, kuru ağaç gibidir...

Cahil batıl izinde, sesi gür içi boştur,
Konuşması ilimsiz, gönülleri yaralar,
Merhamet nedir bilmez, bütün suçları işler,
Hissi vardır, öç alır, nefsini atlatamaz…

Âlim konuştuğunda, hakikati anlatır,
İnsanlığı düşünür, toplumu için ağlar,
Âlim uykuda bile, Rab’bi ile meşguldür,
Merhameti savunur, topluma fayda sağlar…

Cahilin yüzü yoktur, toplumun huzurunda,
Yok, olmayı arzular, bir engel karşısında,
Menfaatleri vardır, hakikatten mahrumdur,
Nefsinden emir alır, aklının karşısında...

Cahil, ilmin düşmanı, asla aydınlanamaz,
Ayaklar altındadır, sahsını üstün sanır,
Kendisinin düşmanı, kendini anlayamaz,
Onla anlaşılamaz, bir iş başarılamaz…

(1995)