Cahil Hükmü Töreler Şiiri - Nurşen Alıcıer

Sıra sıra odalar
Odaların birinde bir kız ağlar
Kızın gözlerinde bulutlar
Göz düştü yere
Kızıla boyandı duvarlar..

Sonra gece oldu
Sonra gece öldü
Gece hep aynı
Karanlığın
En hırçın gardiyanı
Gecede susturulan kimsesizler
Gündüzde
Faili meçhul bir cinayetin
Dilsiz sanığı

Gecede bir kız çocuğu
O bir kız çocuğu
Anlasana işte
O daha henüz bebek
Bebek bebek mi doğurdu…

Sende anladın
Oysa sen dilsiz taştan bir duvardın
Ne depremdi seni çatlatan
Ne derme çatma yapın
Dikildin karşılarına
Bir dev gibi sarsıldın
Bir kuş gibi çırpındın
Çığlık çığlık bağırdın
Duymadılar
Oysa insan olan onlardı
Hiç utanmadılar..

Gecede bir kız çocuğu
O bir kız çocuğu
Anlasana işte
O henüz bir bebek
Bebek bebek mi doğurdu?

Bir yağmur başladı o gece
Bir yağmur ki cehennem
Bir yağmur ki cinneti gecenin
Sonra bir şimşek patladı
Bir şimşek ki cehennem
Bir şimşek ki alev alev yangını törenin

Bir ağaç devrildi
Bir hüküm verildi…

Gözünü yum dediler
Ve ona kadar say içinden
O gözünü yumdu
Kayıtsız ve şartsız
Ve fısıldadı gülümseyerek...

’’Önüm arkam sağım solum sobe
Saklanmayan ebe
Saklanmaaayan ebee
Saklaanmaaayaan…’’

Nurşen Alıcıer