Cagrisan Yankiyla Şiiri - Seyfi Karaca

Özü ömrü kopmuş üzülmüşken dünyanın
Ve kendi boyunu aşmış kaplamışken üzüntüler kafesinde tutsak telef insanlığın
Nihayet..
He gülüm benim nihayet..
Asmalar bağında üzüm üzüm oldu olalı bir güzel tabiat nihayet..
Ellerimle salkımlarını doyup derdiğim sonbaharın kesesine bin bereket türlü tevatürleri
Avuçlayarak yüzüme süreyim bari açarak ellerimi çok şükür, çok şükür
Ona da şükür
Buna da şükür
Ateşe de şükür
Küle de şülür
Dumanlı bir gölge gibi sessizce inen bulutların sarılıp kucakladığı
Yamaç yüzlerdeki ormanlara çavan güneşin ışıklar içinde zeytinliklere ve nar bahçelerine dolup döndüğü
Bir sakin deniz havası,meltemlerden süzülerek yedeğinde lal fiske efkarlı saz..
Dilersen dağ dilersen deniz dilersen bağ bahçe, bir bitmeyen yaz sefası buraların buncası
Bir açılıp gittikçe firariden kaçaktan huzur veren sahil yolu
Bir bitmeyen irem yokuşu
Bir yemişli kaktüs çalısı ve açelyaları solmayan elvanlar iklimi buraların buncası
Kıyı kenti
Körfez koyu
Kaçamak kuytusu
Deli çağlayanlar diyarı
Ve yaşayıp yerleştikçe öksüz yittik her insanı yolcuyken hancıya seyir halindeki hayatından
Kucaklayarak bağrına basan hoşça kalmaların Fethiye dedikleri evi barkı yurdu yuvasına
Nihayet hoş gelmişim
Hoş bulmuşum
Kavuşmuşum kucaklaşmışım nihayet…
Aşka da şükür sevgiliye de şükür kırlangıçlara da şükür
Döndü dolaştı zaman güz oldu sıcak damlarda serilmiş uzanmış mis gibi rüzgar
Balkonlarda güneş
Duvarlarda toz pembeden sarmaşık Ve nardan narenciyeden sahanlara dolmuş taşmış üzümün karasına ayvanın sarısına
Sebebi ziyaretse eğer alkış tufanına müşteri olup hiç doğrusu olmayan sapmalarla haşir neşir
Herkesin doğrusu bir tek sen misin kavşak kıskacında dirisi ölüsüyle bir hücre hayatın takdirine değil
Akıl fikir ve vicdan muhasebesiyledir seni doyuran koruyan besleyen sicili sağlam sığınak
Çekip çağıran çıngırak
Çünkü kasıp kıvrandıran hayatın boşluğuna denk düşen ıssızlarda sessizlerde
Yahut uzakların yürek burkan dilsiz duyarsız bilinmezinde
Yahut yakın girdaplara azap dilimler doğrayan sefil burgaçlarda, mutsuz öğünsüz zifir kuyularında
Kendini hesaba katarak İnandığı gibi yaşamaya aşk da ordadır hak da ordadır his de ordadır hisse de
En nihayet inandığı gibi yaşamanın her şartta ve koşulda kendine giden yolu yordamı,
En nihayet yer gök insan cisim cihan tüm canlı cansızların mimarı da ordadır
Nihayetinde şuncacık ömre değer kavli kararlardan yana nerde cevri cevher varsa..
Doyurup besleyen tüm güzelliklerin dirliği devranı oraların burası
Kızılağaç, esentepe, çataloluk, kara çulha, seydikemer, ulupınar, faralya, asmabağ, adrasan, gökçeören , göğdere
Daha nicesi ve ötesinden ışığı suya, suyu toprağa, toprağı insana, insanı aşka ve tutkuya
En nihayetinde Sevgi iliminin özlem kucağı aşk ve hasret toprağı diyen söyleyen
Aşka da şükür
Merama da şükür
Merhabaya da şükür
Muhabbete de, nihayet gülüm
Nihayet…

Kasım/ 23