Çağrıda Bulun Şiiri - Ömer Dalman

Yeter!
hala anlamadın mı? !
hala doymadın mı? !
yeter!
artık yaslan arkana biraz,
fırsat ver kendine!

yak tütsünü veya her neyse…
bırak günlük problemlerini
al demirini şu sırtına binmiş bataklıktan,
sevdiğin bir tür müzik koy cihazına…

ancak bu sefer sadece bununla yetinme
daha ileri kararlar al! ..
yenilenmenin, bir şeyleri silmenin,
bir şeyleri ise içine almanın heyecanı olsun içinde…
vücuduna yıllarca aldığın şu fazlalıklara bir son ver.
sigara mı, puro mu, nargile mi, ot mu?
bırak…
bırak gitsin;
nereye kadar taşıyacaksın ki? ..

içki mi, asitli içecekler mi
bol yağlı yemekler mi?
vur kıçlarına tekmeyi
teklif edenlerle birlikte yol ver;
gitsinler! ..
temizle artık kanallarını,
içindeki trafikte, otobanlarda kurallarını öttür!
önüne gelen girip-çıkamasın bundan böyle
”ne ulan bu; yol geçen hanı mı sandınız” beni de!
elindeki kızgın 3’lü çatalı göster
rütbeni göster, copunu göster
ama yap bir şeyler ve hepsine yol ver! ..

temizlendiğinde kanalların
anlarsın zamanını;
derin bir nefes al
ve içinden yüksek sesle bir çağrıda bulun.
kime mi? !
bana ne? ! kime ise kime!
bunu sen bul, sadece de sen bil!

Çağrın gerçekleştiğinde;
ama bulutların ötesinden
ama Kaf Dağından
ama yüksekte bir yerlerden
veya tam şahdamarının içinden, kalbinden
mutlaka birileri duyacaktır
ve seninle olmak isteyeceklerdir.
çağrına cevap geldiğinde lütfen samimi ol
hem kendine karşı, hem gelene karşı…

kanallarını temizledin
kendini buyur ettin aslında içeri
misafirler de olduysa gelen, ne mutlu sana! ..
içinde öyle çok yer var ki!
yeter ki temizlen ve çağrıda bulun
veya bulunma bile
sadece otur huzurla…

bugüne kadar yol geçen hanı gibi
gelen girdi, giden girdi, kirletti seni.
Bari bu sefer farklı bir şey yap.

sadece seni de daha mutlu görmek istedim.
zaten hiçbir zaman yalnız da değildin.

(Ocak 2007)