önce insanlar koridorlar kapılar ve sonra ışık
odada öylece duran ağaçlar
tüm olmayan yapraklarıyla solmuşlar
önce insanlar koridorlar kapılar ve sonra aşk
uzun ömrü olsun diye uzun çizilen günler
Ters yanan mumlar
Ve gözlerini taşıyan notalar
Her yerde ağlar ve örümcekler
Ağladın mı aynalara bakacaksın
yoksa gidişin hiç acıtmazdı
Ters yöne yürüyen insanlar
Kalırsa bir tek dakika hayatta
Bana ayırın
Canımı vereceğim zaten uğruna
Bakamadığıma bakacak ağlayacak
Ve inanmadığıma inanacak yine ağlayacağım
Renklerden kalma tuvalimi tamamlayacak
Kalan kalmalıydı galiba
Giden de gitmemeliydi
Ahşap evlerin yağmuru
İçeri damlardı
Hani dışarıda diner
İçeride dinmezdi
Bir gül bırak sandala ve git aniden
Yalnızlığa kürek çekerken
Kanayan yüreğime bir kızıl kafiye olacak o
Gözlerime damla yine bu gece
İçini dök bana ama ruhunu asla
Sen yazıldın bana tek aşk nova
denizler gördü hükmünü
bir güldü hımsını kendi buldu
tılsımı bir kehribar gibi sahte-i şayan
uyan bak herkes sahnede
ağaçlar dikti toprağa
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!