Çağrı... Şiiri - H Hikmet Esen

İbrahim Coşar dostumun 'Coşari' isimli şiirindeki ifade, yıkılmışlık, acı kahretti beni.. O'nun gibi yaşama bağlı, yüreği sevgi dolu bir insanı böylesine kıran, küstüren nedenleri ortadan kaldırmaya gücüm yetmese de, Dalgaların önüne set çekmeye yetebildiğimce çalışabilirim sanırım. Bu dizeler, bu anlayışla bir dost'a çağrı anlamında yazılmıştır.. Coşari Ok yaydan çıktımı dönüşü olmaz Yaşlanmış koskoca daldı Coşari Boşa koydum dolmaz dolusu almaz Öylece apışıp kaldı Coşari Yorgun yüreğinde koskoca sevda Bir yangın başlattı buz gibi karda Riyasız sevginin tadı o yarda Bütün mutluluğu aldı Coşari Bir oyun oynanmış kalkışı da yok Perdeler çekilmiş alkışı da yok Yaşanmış bir yazı bir kışı da yok Sanki yangınlara yoldu Coşari Yarınsız sevdanın sonu yok bilir Bilirde yinede şaşırıp kalır Ayakla ezilen sevgi mi olur Gözleri yaş ile doldu Coşari Bu sonu bilirde gün be gün bekler Kızıl sevdasını yürekte saklar Aşkını kirletmez her zaman aklar Kökten koparıldı soldu Coşari Gönülde fırtına hava çok puslu Bu son şiiridir, yüreği sustu Yaşamda gözü yok hayata küstü Yüreği söküldü öldü Coşari İbrahim Coşar