Çağlayan nehir gibi…
Doldum, taşarım, dokunmayın bana,
Zaman işlemesin, kurmayın dura,
İçime sığmıyor, gündüzüm yara,
Zehir zemberek olmuş, hayat dargın.
Gözüm dalar uzaklara sen yoksun.
Yollar toz duman, görünmez ki ruhun.
Ellerim bomboşken, dokunmaz kolun.
Yüreğimde kor ateşin, dem tutar.
Saklansın, gözlerimde ki geceler.
Duyulmasın, sözümde ki heceler.
Sarılmasın, tenimde ki özlemler.
Çağlayan nehir gibi asi sevdam…
Sormayın bir kurak, toprak gibiyim.
Yağmurum yağmazsa, kurur biterim.
Mis kokan ormanlarda aşk dererim.
Sevginle gelsen canımı veririm.
Oktay ÇEKAL
16.09.2014-15.56
Kayıt Tarihi : 10.12.2014 22:51:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Oktay Çekal](https://www.antoloji.com/i/siir/2014/12/10/caglayan-nehir-gibi.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!