bakır çalığı bir bulut yığını
gün batarken bu yana doğru
tırıslayıp geliyordu
son şiirimi bulutlara okudum
ağladı yaşlarına şemsiye tuttum
çocukluğum gelir düşüme
korkak pısırık çekinik
kapılar açılıncaya dek
sarıldım mı dostça
ağlamalarımı unuttum
çocukluğum gelir aklıma
kırlangıçlar çığrışırken
çığlıklar atar eşlik ederdik
sokaklar bizimdi her mahalle de
çağlamalarımı uyuttum
Kayıt Tarihi : 25.11.2009 23:34:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!