Çağla kızı Üzdün Sen Şiiri - Veysel Şimşek

İnternet faceden sessiz geceden,
Nedir bimem garip halin nice eden,
Anladım halini tek bir heceden,
Çağla kardeş neden kendin üzdün sen.

Dünya fani sür eşeği bozkıra,
Olma benim gibi sen bahtıkara,
Üzdün Çağla kızı zalim Ankara,
Sebeb nede Çağla kızı üzdün sen.

Çağla çakal Ankarada oturur,
Bir sözünü bin stemle bitirir,
Üzer beni gam kasevet getirir,
Çağla kardeş şimdi beni üzdün sen.

Bu yaşta bir insan neden bezerki,
Bilmem neden kimler seni üzerki
Bu dünyada gerçek denen şey varki,
Yaşam güzel bilmem neden bezdin sen.

Gelene gidene gama aldırma,
Taze ve tomurcuk gülün soldurma,
Aç kalsanda kimselere bildirme,
Çağla kardeş çok akıllı kızdın sen.

Çağla kardeş ben Çağlaya abiyim,
Bende gerçek insan tanır gibiyim,
Bu can kurban ben bu işte hobiyim,
Çağla kardeş neden böyle yazdın sen.

Sen sen olda yenik düşme hırsına,
Dünya zalim işler gider tersine,
Veysel derki,alış hayat dersine,
Boş ver gitsin kendin boşa üzdün sen.