Çağır Beni Şiiri - Mehmet Şeyhanlı

Çağır beni acılara
Hiç düşülmemiş tuzaklara, yalanlara
Yaksın elimi attığım sahteleri
Bıraksın yalandan da olsa itiraf etmeyi
Olmaz sansın acımasızca sevmeyi

Gözlerin bir ateş topuna değmesi
Acıtır mı sanıyorsun, alev alev olan gözleri
Nokta koyup başlanmaz hayata
Virgülü koy devam et itirafsız yalancıya
İyi ki varsın de ama aldat sana söyleyen dilleri

Dönüp arkana bakarsan kapkara gölgene
Sanırsa seni, düşmanın dostu
İter seni kendi gibi bir girdaba
Girişi olan fakat çıkışı girişten uzak bir dolambaca
Elini tut bırak ama gözlerine bakmadan

Dinleme içinden gelenleri
Duymuyor musun ağlıyor, ağlatıyor sürekli
Olursa içersinde bir gülümseme, mutluluk
Acıma sende ona yak içinden geçenleri
Bilmelisin ki o içindeki düşmanın ta kendisi

Çağır beni kor gibi
Duymuyorum seni ama duyma beni
Gittiğine gidiyorum zamansız ve sürekli
Arkana bakma çünkü oradaki her zaman yürekli
Sevmiyorum seni gülmüyorum sana
Çağır beni…hep çağır…