Çağın Artıkları Şiiri - Ahmed Çakır

Dostluktur çıkarın ve iki yüzlülüğün adı...
İşleri düşünce peşinden it gibi koşarlar,
Canları sıkılınca da bir paçavra gibi fırlatırlar,
Dost denilen çıkarcı, iki yüzlü, insanlar!

Derdim var der, derdine koşarsın,
Ortak olursun ona, gönülden bağlanırsın,
Her insan gibi karşılık beklersin, terk edip giderler seni...
Dost denilen çıkarcı, iki yüzlü, insanlar!

Yardım et der, yardım eli uzatırsın,
Parası olmaz, hiç çekinmeden verirsin,
Hakiki dostum'dur dersin aldanarak!
Saf kalbine inanarak,
Düşünmez hiç seni,
Dost denilen çıkarcı, iki yüzlü insanlar!

İnsanoğlu işte! Nankörlük mayasında var!
İnsanoğlu işte! Yalnız duramayacak kadar aciz!
İnsanoğlu işte! Kendinden başka kimseyi umursamaz!
İnsanoğlu işte! Riya onun mayasında var!

İğreniyorum bu çağdan,
İğreniyorum bu çağın insanlarından,
İğreniyorum bu şeref yoksunlarından,

Filozoflar haklıydı belkide,
Hayat bomboş ve anlamsızdı,
Değer verdiklerim olmayınca,
Yalnızlık, zor ve acı dolu
Ruhum arıyor hakiki insanları
Bıktım bu çağın leş kokulu,
Çıkarcı, iki yüzlü, insanlarından!

Aradığım riyasız ve samimi olanlar idi
Buldum sandıklarım yalancı, sahtekârlar idi
Meğer benim özümdeymiş hakikat olan,
lakin her insan gibi umursamamışım...
Nankörlük insanın mayasında var!

Bize kalanda bir çok çilekeş gibi,
Hayatı okuyanlar gibi,
Hakikatin izini sürenler gibi,
Dost olmak, dost bulmak, sevmek ve sevilmek...