Çağdışı Bir Teyakkuz

Âmiyâne şâfiler ve dâilerle cem edip,
Tâbi halde mânilerle saati serencâm edip,
Bâkilerce bâb ı perde âtiyi heycân edip,
Kandillerce hâmilerle makberi mîcân edip.

Ben de bi kul, bende olup ihrama mihmân edib,
Mihmanı mihrabda kısıp dabbeye zikrân edib,
Ahdeyi zilkâda değin hasr ı hıyânât edib,
Küfreyi mizâna değin hars ile maslaat edib.

Vakti zamanemde bi miğferle harâbât edip,
Harbi cidâlende bi tulpar ile rahvân edip,
Asra değdiğim an ben de katrı küheylân edip,
Sandım avanemle bi ben garbı ezakâr edip.

Bin cemelli kâfileyle kamberi rîcâl edip,
Bin badire mahvi derdle hâli perişân edip.
Bende der ki gâbilerle kim ki hâl hatrân edib,
Neyler üzre değmeyecek nâmı süleymân edib.