Buzdan son damla Şiiri - Cevat Çeştepe

/çorba suyu gene buharsız ve katıksızdı bu kış, ateşi ölü kör sobanın üstünde
açlık ve soğuk bin sancılı dağ gibi doğuyordu, tarifsiz bir öfke olup gözlerinde/

*
. bir adam
adam buz beyazı göl üstünde koşarken, birden yüzükoyun yere serildi
hareketsiz ve sessiz kalakaldı öylece, ayakları ve çırılçıplak bedeni
. ve bir balık
yüzgeçleri yüzmekten yorgun alabalık, gümüş parlağından daha parlak
dayadı ağzını üstündeki buz örtüsüne, bir nefes hava için çırpınarak
. adam ve balık,
bir yudum su ve bir nefes hava için, düğün-dernek oldular yaşamlarına
son fotoğraflarında en güzel pozu verdiler, öpüşerek dudak dudağa

* *

/çocuk, sürükleyerek götürdü merdiveni, dayadı gecekondunun dış duvarına
eldivensiz ve kimsesiz elleri ile sarıldı, saçaklardan akan mızrak gibi buzlara/

*
. bir ağaç dalı
dalın bütün yolları ayaz kesiği, hafif bir yel esiverse ayrılacak gövdeden
bir bahar daha çiçek açıp, tazelenmiş umutlar gibi yeşillenmeden
. ve bir kuş
kanatları açılmamaya hükümlü, buzdan bir gardiyan ayağında paslı çivi
konuverse altındaki ağaç dalına, bir daha hiç uçamayacak besbelli
. ağaç dalı ve kuş,
aynı anda kopardılar bağlarını yaşamdan, yuvarlandılar ak karlar üstüne
yıldızlarının kayma zamanı değildi, onlar da donmuştu gökyüzünde

* *

/ve kopardı boyu boyundan uzun, ucu en keskin buz tanesini sarktığı yerden
koşmaya başladı donmuş göl üzerinde, düşmanla savaşır gibi ama görmeden/

*
. bir rüya
adam buzu çözülmüş gölde tutunmuşken, yeşil yapraklı bir ağaç dalına
özgür kanatlı bir kuş masmavi soluk vermektedir, alabalığın ağzına
. ama gerçek
kolay değildir artık gülümsemekten vazgeçerek, uyanmak bu rüyadan
çünkü sarmaşık olup sarmıştır uyuşukluk, başlayarak ayaklardan
. ve dip not
yaşamak, sapanda kuşun, oltada balığın, kör baltada ağaç dalının acısıdır
buz üstünde buz gibi rüyalarda gülerken, uyandığında ağlamaktır.