Yüzleri gerilmiş köpek dişleri sivri
Kan çanağı gözler ocağında
Çıplak mı kaldın canım cancağızım
Çok mu göz değdi
Çok mu canın acıdı
Güneşin uzaklaştığı belki de doğmayacak
Günlere yakın seyir alan geminin yolcusu hey
Bak nefret denizi mert değil balçık!
Seyahat edene de kendine de
Bu yol yabancıdır artık…
Diyorsan ki elimden geleni yaptım içim rahat,
Şanınla öl ister yavaş ister birden
Kan şerbetinle boya duvarları.
İçinde keşke tortusu kaldıysa demlik diplerinden kalın
Ölümü özleme rezil zulden kopuk…
Tehlike altında türün son temsilcisi hey
Beyhude yakarma nefesin kurur, çaresiz
Sobalara odun yerine buz yağacak gör artık
Gevşek yaydan fırlayan oktan farksız ereksiz hey
Ne büyüyeceksin ne de çoğalacak.
Kayıt Tarihi : 18.9.2007 23:07:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
ay dünyayı terk ediyormuş, ki o ay dünyada yaşamın başlamasının anahtarıymış. belki milyon yıllar alacak terki diyar etmesi ama terk edecek. peki siz çevrenizden koputuğunuzu hissediyor musunuz? ya da yaşadığınız dünyanın artık size yabancılaştığını görüyor ve ondan uzaklaşma isteği duyduğunuz oluyor mu tıpkı ay gibi. şu açık hoşgörünün yerini tahammülsüzlük, sevginin yerini kin alıyor ve nefret kanser hızıyla yayılıyor...
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!