Buz Tutmuş Zamanlar Şiiri - Deniz Gece M ...

Deniziyim göğsündeki martının,
Diliyim dudaklarının,
Esiriyim aşkının...
Benim alfabem sensin, adam.

Bakışın alır benden beni,
Gülüşün inşa eder çin seddini,
Yüreğimden kayıp gider acılar, hüzünler,
Yokluğunun fay hatları kırılır bir bir.

Ey kirpik uçlarından aşkı yudumladığım adam,
Gözlerinin kıyısına demir attığım sevdam,
Üç harfli yarınlarımın umudu...
Varlığınla silinir umutsuzluklarım,
Aşkınla boy verir sevda filizlerim,
Çiçeklenir yüreğim.

Ne kasırga ne fırtına yıkabilir beni,
Sevginle dolup taşar denizlerim.
Üç harfli bir alfabenin ilk harfi takılır dudaklarıma,
Ansızın aralanır yüreğimin demirden kapıları.
"Hoş geldin," der susar cümlelerim,
Hoş geldin, adam.

Sen geldin ya, baharlar geldi yüreğime,
Gözlerimin ufkuna güneşler doğdu,
Sevdanla serpilip büyüdü umutlarım.
Silindi gözlerimden acının sisli izleri,
Maviye boyandı yeniden ellerim.

Buz tutmuş zamanlar çözülüverdi avuç içlerimde,
Gülüşünle çatladı acıların toprakları,
Çiçekler serpildi bir bir.

Sen geldin,
Artık ne yalnızlık sözü ederim,
Ne de hüzün saklanır gölgeme.
Adınla yankılanır her hecem,
Sevdanla titrer içimdeki her ses.

Şimdi nefesim sesine karışıyor,
Her adımında yeniden doğuyorum.
Sen, dualarımın ete kemiğe bürünüşü,
Dilimle dudağım arasında kıvranan o cümle aşk sın.
Sen umutlarım,
Sen yarınlarım,
Sen adı sen olan,
Sen kokan en güzel düşlerim,
Rengarenk gökkuşagimsin.

Sen varsın ya artık,
Gerçek olan sadece biziz...
Sen ve ben, adam,
Sen ve ben.
29.01.2025 10:13