Buz Tutarsa Yüreğin Şiiri - Farettin Çakal

Bazen kelimeler yetmez anlatmaya.
Düğümlenir bir yumruk gibi boğazına.
Hıçkıra hıçkıra ağlamak gelir içinden,
Boğazını bir el gibi sıkar derinden,

Coşan ırmaklar gibi kabaran göz yaşarır,
Bazen meydan okumak gelir içinden zamana,
Bir film şeridi gibi geçer tüm yaşananlar,
Bir el delicesine sımsıkı nefesini tutar,

Kırmak istersin tüm prangalarinı bir bir,
Çıkarsın başını alıp meçhul bir yolculuğa,
Yol arkadaşın vefalı göçmeyen kuşlar olur.
Bir buğday tanesi için peşindedir ,

Şuursuzca yoldaş olur yaşadıklarına,
Umut ekersin geçtiğin tüm tarlalara,
Gökten bereket beklersin ürün versin diye,
Anlatmak istemezsin yaşanılanları,

Belki de yaşayamadıklarını,
Bir çöl rüzgarı eser yakarcasına,
Yüreğini kavurur kor eder, acımasızca,
Bir toz bulutu yaklaşır çok uzaklardan,

Umut taneleri arasın esintilerinde.
Derken bir Poyraz eser hoyratça,
Kış düşlerine çöreklenir arsızca,
Buz tutar yüreğin en hisli duygularla,

Çatlayan dudaklar saklar söyleyeceklerini.
Yine bahara gebedir mevsim.
Tomurcuğa gebedir tüm ağaçlar,
Toprak bir nefes bekler daralan yürekler gibi,
Umut eker gönlümün çorak toplara,