Ceplerimde soğumuş bir ateş var,
Yüreğimde kırık dökük kömürler,
Her adımda biraz daha kaybolurum,
Ve rüzgâr, sanki beni bir hayalet gibi kovalar.
Bir zamanlar parlayan alevim,
Şimdi sadece iz bırakan bir duman,
Savruldukça zamanın kör kuyusunda,
Yangınım daha da büyür, ama sönmez.
Geceler bana kollarını açmaz artık,
Bir zamanlar sıcak olan her şey,
Şimdi soğuk, kırık bir hatıra gibi,
Beni yakmaktan yorulmuş, suskun.
Ama ben yine de yanarım,
Ve her yanışımda daha da hırslanırım,
Çünkü içimde bir ateş var,
Asla sönmeyen, hep daha büyüyen bir yangın.
Her küle düşüşüm, bir başka başlangıç,
Ve ben her adımda daha da kaybolurum,
Ama bir şey var, bilirim;
Yangın içimde, hep kalacak.
Kayıt Tarihi : 16.3.2025 15:29:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.




Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!