Buz Kılıç Şiiri - Birol Özdemir

Karşımda sesin, buz kesmiş,
Kılıcın buz
(benim sevgim bana yeter)
İçimi kesmiş, öyle derin
Kan kesiyor,
Buz eriyor her kelimen
Kılıcından damla damla,
Her kelimen sağanak
Buzdan eriyor kafama dolu dolu
Sıcak terler, soğuk duş,
Kirpiklerim kıpırdamaz suya sokup çıkardıkça kafamı,
Gözlerim öyle şaşkın açık
Bu kılıç buzdan,
Bu kılıç, tanıdığım, kordandı,
İçime değdiği an her yerimi yakmıştı,
Bu kadar ısıtıp
Bu kadar sıcakken bu yüreğe şimdi buz;
Bak çatlıyor,
Ve bütün temiz kan burada,
Göğsüme içerden yumruk yumruk adını vuran bütün bu kan
Sızmaya başladı, tertemiz
Gözlerim yüreğimden akıyor kıpkırmızı,
Kulaklarım içine kapanıyor
Keşke uğul uğul bunları duymasa,
Küçük çubuklar her kelimen,
Sokup sokup çıkarıyorsun,
Kulaklarımın pasını alan çubuklar bunlar eskiden,
Tanıdım,
Buzdan şimdi, içeri eritip
Nokta nokta çürütüyorsun...

***
Sen bir ses ver
Ben şarkılar yazayım sana,
Şarkılar yazardım ben sana,
Hala yazıyorum,
Havaya,
Sesinden geçtim
Şarkılarımı dinle,
Ateşimi hatırla,
(Ben) hala ateşler yakıyorum sana: üşüme,
Alıp kor odunları suratıma, gözüme,
Kulağıma vuruyorsun,
Şarkılar söyleyeceğim sana
Ağzıma çarpıyorsun,
Yetmiyor
Yeni dünyalar yapıp yeni ateşler yakıyorsun,
Kendine;
Elini sokamıyorsun da,
Benimkini söndürüp
Kor odunlar seçiyorsun kocaman,
İçime vuruyorsun;
Tüm sesinle.