Buz Gibi Sabahlar Şiiri - Muhammet Üresin

Buz gibi sabahlara uyanıyorum artık hep senden sonra anılardan sarhoş bir ruhla bomboş yataklarda
Az bile ama bu bana biliyorum hakettim ben bunu fazlasıyla sana yaşattığım onca şeyden sonra
Ne kızabiliyorum gidişine ne de katlanabiliyorum sensizliğe kalakaldım öyle yokluğunla
Umarsız bir bekleyiş bu benimkisi biliyorum olmayacak bir duaya amin demek belkide yalnızca

Yinede sen anlarsın beni belkide herkesten çok en iyi sen tanırsın gerçekten böyle olsun istemezdim
Islattığım kirpiklerinin her teli için bin özür dilerim bir gelsen bir daha üzmem seni can bildiğim

Lüzum yok ki hiç gururumun ardına saklanmama yalan değil çok ağladım ben de geceler boyu ardından
Müzik sustu bak kapandı perde gidişinle içimdeki çocuk öldü ölecek üzüle üzüle kahrından
Adın düşmez bir an bile zavallı yüreğimin dilinden ne söylese biri hep sensin yine iki lafından
Ziyaretin kısası makbuldür ama anlamıyor bu yokluğun gel sen söyle defolup gitsin artık başımdan