Buz Deryası Şiiri - Muhammet Üresin

Burdan öte yol yok artık içimde bundan böyle hal yok ki zaten bende yürüyecek
Elden düşme bir kalp var içimde lütfen izin ver biraz göğsünde durup dinlenecek
Renkler soluyor bak içimde bir bir gün geçtikçe kuruyor bahçemde ki her bir çiçek
Rüzgar vuruyor sanki yüzüme bir sesinle tir tir titriyor kalbim öldü ölecek

İpten çekip al hadi kurtar beni benden çal yerden kaldır kalbimi sev beni çok sev
Nerden çıkıp geldin sen böyle ben karşında küçük bir çocuk sen içimde bir koca dev
Kalkıp gel sen çal kapımı sensiz içerisi buz deryası ne yapsam ısınmaz bu ev
Isıtamaz da bir başkası sen düş içime ateş parçası yak hadi alev alev

Varacağım yere vardım artık dur be dünya ineceğim burası huzur sokağım
Alacağını aldın artık bu da bana kalsın bu aşk benim elim kolum bacağım
Nar-ı aşk bu yar sen hiç üzülme ben sevdim ben yanarım varsın sönsün evim ocağım
Çok hırpalandım çok yoruldum al beni düşlere sal ah en şefkatli anne kucağım