Buz Dağı Şiiri - Ercan Keskin

Söylediklerinden hiç bir şey anlayamadım
Sesin uğultuluydu (bilirsin ayıramam)
Sana ne dediler ki hayret çıkartamadım
Bir söz söylemek ister gibi öylece durdun
Karamsar tabla çizer gibiydi bakışların

Benim adıma bana acıyormuşçasına
Sanki cesaretim yok diyordun yaşamaya
Ucuz kahramanlığı cesaret sanıyordum
Sitemkar sözler gizli satır aralarında
Üstü kapalı bir şeyler anlatıyor gibiydin
Duyguların değişmiş birden tanıyamadım

Kabul görmek istemek en insani duygumuz
Bana ne diyemeyiz erteleyemeyiz hiç
Mutluluğa gidilen yolda iç huzurumuz
Bilmem ki nerem eksik ne tarafım ilginç
(Diyebileceğimiz yok öyle durumumuz)

Bunu ben söylüyorum şaka ile karışık
Farklı gözle bakana sormak gerekir elbet
"Siz göründüğünüzden daha ayrımlıymışsınız "diye
Zatı muhterem çıkar doğal ki en nihayet

İster laf sokuşturmak ister gerçek olsun
Insan aurasıyla yaydığı enerjiyi
Mutlak bilebilmeli, laf olsun torba dolsun
Diye söylense bile mutlak bağlar kişiyi

Geri bildirim almak kolay değildir fakat
Anlıksal bir bakış ve tepkisel bir davranış
Ipucu verebilir tabii ki hayat memat
Meselesi değildir ne de öyle yoksanış

Her zaman lazım olur bir kenarda bulunsun
Buzdağının görünmez yüzünü hayal etmek
Onu benliğimizde bir yaratıcı usun
En ince ayrıntısına kadar görebilmek

İşte hayat böyledir, yarım kalmış şiiri
Tamamlamak isterken şiirden uzaklaşmak
Yeri doldurulamaz boşluğun kalıbı olmak
Yanılsama uğruna denendikçe her biri

Gözlerin ne de güzel her bakışta muteber
Bu iltifatı yapan ilk ben olmak ne güzel
Sen ķi yadsınmaz gerçek olanlarla beraber
Ne kadar müstesna ve nevi şahsına özel