Buz Dağı Şiiri - Faris Özyıldırım

Gece katran karasına bürünürken
Bir cami avlusuna atıldı düşlerim
Asuman dan inip ay yerde sürünürken
Buz dağının ötesinde dondu gülüşlerim

Duyulsaydı şayet Siren babında avazım
Kaldırılırdi belki Harabe de enkazım

Gözlerinin karasında içtiğim zehir
Buldu beni bilmem cehennemin hangi katında
Bir ark olup aktığım bu tatlı nehir
Benmiyim yoksa bu Kevser hattında

Meçhule gidişin sonu bilinmez
Öğrendiğim bir görümlük aşka ölünmez

Kapanır perdeler son oyun da
Işıklar kapanır son görümlük son defa
Kırmızı güller kan ağlar ölüm koynun da
Yaşıyorum sanırsın ölürsün gün de on defa

Sabırla bekleyen bu kara taşın
Çatlama anıdır döktüğün yaşın

Bulutlar göz yaşı sağarken üstüme
Çocuksu yanım dünyayı boyama derdinde
Bir bakış cellat Olur girer kastıma
Kıymetini mi bildin yoluna ömür serdimde

Beyaz güvercinler saçlarını ördüğünde
Beni hatırla selasız bir ölü gördüğünde